• Interpol – Antics
    • J Dilla – The Shining
    • J Dilla – Donuts
    • Portishead – Portishead
    • The Strokes – Is This It?
    • The Strokes – Room On Fire

      Omdat CD’s kopen leuker is dan er leuke tekstjes over te schrijven, geef ik enkel een alfabetisch lijstje mee:

      In welke week zijn we nu eigenlijk?

      We zitten reeds op het einde van de 19e week van het jaar, en nieuwjaar lijkt nog maar pas voorbij. Voor we hier in nostalgisch geleuter uitbarsten, zal ik een stukje neerpennen over het nieuwste album van The Kills, een groep die later herinnerd zal worden door de alternatieve coole jongens en meisjes die in de muziekgeschiedenis neuzelen en platen van de mama en de papa tegenkomen.

      Zelf zagen we ze ooit op Werchter, drie jaar geleden, samen met The Dresden Dolls. Hun eerdere werk viel ook al ongelooflijk in de smaak, maar nooit kwam ik ertoe om het mij weldegelijk aan te schaffen. Toen ik een gelekte versie van hun nieuwste telg vast kreeg, wist ik zeker dat ik het album in mijn collectie moest toevoegen. Van het eerste nummer tot het laatste ongelooflijk, geweldig en subliem!

      Tracklisting:

      1. U.R.A. Fever
      2. Cheap and Cheerful
      3. Tape Song
      4. Getting Down
      5. Last Day of Magic
      6. Hook and Line
      7. Black Balloon
      8. M.E.X.I.C.O.C.U.
      9. Sour Cherry
      10. Alphabet Pony
      11. What New York Used To Be
      12. Goodnight Bad Morning

      Om mee te doen aan de massale inhaalbeweging, even reeds de classics die ik de afgelopen weken kocht:

      Er liggen ook nog heel wat recentere cd’s te wachten om hun plaatsje op te eisen, maar daarover binnenkort weer meer.

      Toen dEUS hun vorige album uitbrachtten was is zowat de enige die zei dat het hun beste album tot op heden was. Feit was dat ik niet helemaal op de hoogte was van hun discography, en dat ik elk album slechts één, of hooguit twee, keer had geluisterd. En toch had dat album iets wat de anderen niet hadden. Een soort van rockyness, dat was de naam die ik er speciaal voor uitvond.

      Nu ze Vantage Point op de wereld loslaten, moet ik mijn mening toch duchtig herzien. Dit album is nog een héél pak beter. En nu kan ik eindelijk het woord “rockyness” wegsmijten, en het correcter omschrijven als de Mauro-factor.

      Ja, wat dEUS vroeger maakte was OOK goed, zonder twijfel. Maar Mauro blijkt toch wel een grote meerwaarde voor de groep op te leveren. En de grote vriendenkring van tOM bARMAN komt ook handig van pas. Zo horen we de zangeres van Mintzkov passeren, mooie stem, maar ik val er niet van achterover. Een nummer dat mij wel recht op mijn ruggengraat raakt is de nieuwe single Slow, met Karin Dreijer Anderson van The Knife. The Architect was ook al een prachtige single, en openingsnummer When She Comes Down doet mij elke ochtend met een glimlach uit mijn bed stappen.

      Ze hebben alweer een prachtig album op hun CV bijgeschreven, en op het einde van het jaar waarschijnlijk weer enkele nummers meer in de tijdloze, of we het nu leuk vinden of niet!

      Tracklisting:

      1. When She Comes Down
      2. Oh Your God
      3. Eternal Woman
      4. Favourite Game
      5. Slow
      6. The Architect
      7. Is A Robot
      8. Smokers Reflect
      9. The Vanishing Of Maria Schneider
      10. Popular Culture